چراغ جلو یک عنصر ضروری است که از لامپ زنون 55 وات برای هر وسیله نقلیه ای استفاده می شود، به خصوص در هنگام سفر در شب این موضوع قبل از چراغ‌های زنون، پیشروهای هالوژنی آنها و حتی قبل از اختراع خودرو صادق بود افرادی که در شب سوار کالسکه‌های اسبی می‌شدند.
معمولاً یک فانوس را روی کالسکه حمل می‌کردند تا راه خود را روشن کند.
اما در حالی که همیشه راهی برای روشن کردن تاریکی جاده پیش رو وجود داشته است، راه طولانی را پیموده است. بیایید کمی در مورد تکامل چراغ های جلوی تخلیه با شدت بالا (HID) روشن کنیم.
بگذار نور وجود داشته باشد در دهه 1880، اولین چراغ های جلو خودرو معرفی شدند.
آنها با ترکیبی از استیلن و روغن نیرو می گرفتند هر دو بسیار گران هستند و امکان کمی برای پیشرفت ارائه می دهند. جای تعجب نیست که درست قبل از طلوع قرن بیستم، اولین چراغ های الکتریکی جایگزین آنها شدند.
اینها به آرامی در سالهای اولیه قرن جدید بهبود یافتند، اگرچه تا سال 1924 هنوز بسیاری از مدلها باید از بیرون فعال شوند. صحبت در مورد ناخوشایند.
چراغ های هالوژن در سال 1962 شاهد تولد H1 بودیم که یک لامپ هالوژن بود که توسط کنسرسیومی از سازندگان اروپایی طراحی شد.
به سرعت در قاره بومی خود محبوبیت پیدا کرد و در برخی کشورها اجباری شد، اما در ایالات متحده، در واقع بحث برانگیز بود و تا سال 1997 توسط وزارت حمل و نقل تایید نشد پس از اینکه اولین چراغ های جلوی HID با موتور زنون قبلاً استفاده می شد! درباره پشت سر زمان صحبت کنید.
لامپ های هالوژن مانند پیش سازهای تنگستن آنها، چراغ های رشته ای هستند. این بدان معنی است که یک جریان الکتریکی از طریق یک رشته فلزی عبور می کند تا زمانی که با نور رشته ای بدرخشد.
زنون در کانون توجه قرار می گیرد بنابراین اگر چراغ‌های زنون جدیدترین چراغ‌های جلوی خودروهای مختلف هستند، باید یک فناوری کاملاً جدید باشند، درست است؟ خوب، نه دقیقا. در واقع، آنها ممکن است از والدین شما بزرگتر باشند.
آنها فقط به عنوان چراغ های جلو HID استفاده نمی شدند. در عوض، آنها چیزی کاملا متفاوت را روشن می کردند: صفحه نقره ای.
چراغ های زنون که در دهه 1940 توسعه یافتند، در سال 1951 توسط سازنده روشنایی آلمانی Osram معرفی شدند. آنها جایگزینی خوشایند برای لامپ قوس کربنی ناکارآمد بودند و امروزه هنوز در سینماهای سراسر جهان استفاده می شوند.
